Kiedy zwierzę zamieszkało z człowiekiem
Otaczająca ludzi fauna i flora nie tylko wzbogaca i urozmaica naszą planetę, ale przede wszystkim stanowi o bycie człowieka. Bez zwierząt i roślin życie byłoby niemożliwe, tak samo jak bez słońca i wody. Nie zastanawiamy się nad tym, bo rzeczą naturalną są rosnące wokół drzewa, krzewy, biegające psy, koty, za miastem krowy, kury, a w lasach sarny, zające, a nawet udaje się spotkać lisy czy wilki. Bogactwo zwierząt i roślin fascynuje nie tylko badaczy, ale i przeciętnego człowieka.
W społeczeństwach pierwotnych, człowiek patrzył na zwierzęta pod kątem zdobycia pożywienia dla siebie i swojej rodziny. Z czasem niektóre gatunki zwierząt stały się mu bliskie. Najstarszym przyjacielem człowieka jest pies. Nie można jednoznacznie określić kiedy udomowiono to zwierzę. Istnieje wiele tez na ten temat. Jedna z nich mówi o myśliwych, którzy podczas polowania znaleźli młode wilczki. Zabrali je do domu, a te wychowując się z człowiekiem, były mu posłuszne. Inna teza mówi o tym, że to nie człowiek udomowił wilka, a odwrotnie, wilk przyszedł do człowieka. Resztki jedzenia pozostawiane przez człowieka, zachęcały wilki do zbliżania się do zagrody. Jakby nie było, obie strony czerpały korzyści z pozostawania we wspólnym gospodarstwie. I tak jest po dzień dzisiejszy.
Równie szybko udomowiono takie zwierzęta jak kozy i owce. Ze źródeł historycznych wynika, iż miało to miejsce nim człowiek zaczął uprawiać ziemię. Posiadanie kóz dawało dużo korzyści. Hodowano je by mieć mleko, mięso, a niektóre gatunki dawały wełnę.
Istotne znaczenie dla życia człowieka miało okiełznanie koni. Początkowo czynili to koczownicy, gdyż posiadanie konia umożliwiało szybsze przemieszczanie się. Jazda na koniu dawała również lepsze pole widzenia podczas polowań. Z czasem okazało się ,że bez konia nie byby możliwy rozwój cywilizacji.
A tym czym telefon dziś, tym dla naszych przodków był gołąb.
Pierwszym ptakiem, którego udało się oswoić był gołąb skalny. Miało to niebagatelne znaczenie dla rozprzestrzeniania się informacji. Gołąb pocztowy szybciej przenosił informację niż jeźdźcy czy piechurzy. Są to zwierzęta, które charakteryzuje szybki lot, duża wytrwałość i świetna orientacja. Gołębie służyły marynarzom wypływającym w morze do przesyłania informacji o powrocie, królom do informowania ludu o ważnych wydarzeniach, a Marcus Terentius Varro w swoich dziełach pisał, że gołębie przynoszą wiadomości o walkach gladiatorów czy wynikach konnych.
Zagadką ,do dziś jest kot, pierwotnie jako zwierzę niszczace gryzonie w kulturze rolniczej, starożytni traktowali hodowane koty jako obiekty kultu, ich zwłoki były mumifikowane. Z czasem stały się naszymi najbardziej tajemniczymi domownikami, konkurentami psów.
Dziś zwierzęta nadal spełniają swoje pierwotne funkcje, ale doszły im również nowe zadania, między innymi leczą duszę i ciało człowieka. Człowiek, który odchodzi od przyrody w świat wirtualny, nierzeczywisty, świat stworzony przez ludzi nie może się odciąć od swojego związku z przyroda, swoimi braćmi zwierzętami. Komputery i technika pomagają żyć, ale nie czekają na nas, nie machają ogonem i dlatego kochamy już nie tylko psy,konie i koty,ale i chomiki, węże i wszystkie inne zwierzęta.
Każdy z nas jest inny i różne zwierzęta sprawiają mu radość. Jednak wszystkie w stosunku do opiekuna przejawiają te same uczucia, wierność i oddanie. Gdy właściciel znika, zwierzę traci grunt pod nogami. I odwrotnie. Dzieje się tak, ponieważ często są to nasi najlepsi przyjaciele. Wysłuchają, pozwalają się przytulać, całują na swój sposób, a co najważniejsze nie oceniają. Są zawsze. Gdy o nie dbamy, oddają to w dwójnasób. Są niezwykle ufne i ciepłe, ale gdy trzeba zażarcie bronią człowieka przed agresją innych, nawet gdyby miały przepłacić to życiem.
I to chyba ta bezwarunkowa miłość zwierzęcia do człowieka sprawia, że coraz więcej ludzi decyduje się na małego przyjaciela. Ponadto, na przełomie ostatnich kilkunastu lat zmienił się znacznie sposób życia człowieka. Coraz więcej czasu poświęca pracy, a mniej bliskim, aż w końcu zostaje sam. To też są powody, dla których przygarniamy zwierzaka. Ono zawsze wiernie będzie czekać w domu. Byleby to była świadoma decyzja.
Człowiek i zwierzę od dawien dawna na jednym żyją świecie, są na siebie skazani i dobrze im z tym. Bo jedni bez drugich nie wyobrażają sobie życia
ilość wszystkich wyświetleń: 4904, dzisiaj: 1